MMA

Οι μεικτές πολεμικές τέχνες (Αγγλικά: mixed martial arts, συντομογραφία: M.M.A.) είναι ένα μαχητικό άθλημα πλήρους επαφής (full contact) που επιτρέπει τη χρήση τόσο των χτυπημάτων όσο και των λαβών, είτε από όρθια θέση είτε από το έδαφος. Συμπεριλαμβάνει πολλά μαχητικά αθλήματα και πολεμικές τέχνες όπως την πυγμαχία, την πάλη, το μάι τάι, βραζιλιάνικο Ζίου Ζίτσου, το kick boxing, το ταεκβοντό, το καράτε, το τζούντο και άλλα. Οι ρίζες των σύγχρονων μεικτών πολεμικών τεχνών μπορούν να εντοπιστούν στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες στο αγώνισμα του Παγκράτιου όπως όμως και σε διάφορα ανάμεικτα αγωνιστικά στυλ που έλαβαν χώρα σε όλη την Ευρώπη, την Ιαπωνία και τη Νοτιοανατολική Ασία στις αρχές του 20ου αιώνα.

Το μαχητικό άθλημα Vale tudo (όλα επιτρέπονται) που είχε αναπτυχθεί στη Βραζιλία από το 1920 μεταδόθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες από την η οικογένεια Gracie το 1993, με την ίδρυση του Ultimate Fighting Championship (U.F.C.). Επαγγελματικοί αγώνες MMA είχαν επίσης πραγματοποιηθεί στην Ιαπωνία από το μαχητικό άθλημα Shooto αρχής γενομένης το 1989. Εν ευθέτω χρόνω το πιο επικίνδυνο vale tudo τροποποιήθηκε με την λήψη πρόσθετων κανόνων κι έγινε ασφαλέστερο οδηγώντας στη σημερινή διαδεδομένη και οργανωμένη μορφή του ΜΜΑ.

Αρχικά προωθήθηκε σαν διαγωνισμός μέσω του οποίου θα διακρινόταν η αποτελεσματικότερη πολεμική τέχνη σε περίπτωση αληθινής άοπλης μάχης ενός εναντίον ενός, οι αντίπαλοι αγωνίζονταν με ελάχιστους κανόνες. Αργότερα το στυλ των αθλητών εμπεριείχε πολλές πολεμικές τέχνες, την ίδια περίοδο οι διοργανωτές υιοθέτησαν κι άλλους κανόνες για να αυξήσουν την ασφάλεια και την κοινωνική αποδοχή του αθλήματος. Το όνομα Mixed Martial Arts επινοήθηκε από τον Rick Blume, πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της Battlecade, το 1995. Μετά από αυτές τις αλλαγές, το άθλημα έχει δει την αύξηση της εμπορικότητάς του με το σύστημα pay per view και της δημοτικότητάς του που πλέον ανταγωνίζεται την πυγμαχία και την επαγγελματική πάλη.

KICK BOXING

Το Κικ μπόξινγκ[1] (αγγλικά: Kickboxing, ιαπωνικά: キックボクシング) είναι μαχητικό άθλημα που συνδυάζει πυγμαχία και λακτίσματα. Έλκει την καταγωγή του φυσικά απ την ταυλανδέζικη πυγμαχία.

Η προέλευση του είναι απ' την Ιαπωνία και τη Βόρεια Αμερική, και περιλαμβάνει τις τεχνικές της πυγμαχίας και λακτίσματα απ το καράτε ντο και το ταεκβοντό.

Στην δεκαετία του 1970 άρχισαν να διεξάγονται οι πρώτοι αγώνες kickboxing, ενώ το 1977 ιδρύθηκε και η παγκόσμια ομοσπονδία του αθλήματος, η World Kickboxing Association (WKA). Το αγωνιστικό kickboxing χωρίζεται στο ερασιτεχνικό kickboxing, στο οποίο οι αθλητές φοράνε προστατευτικά, και στο επαγγελματικό όπου δεν επιτρέπεται η χρήση τους.

Πυγμαχία

Η πυγμαχία, κοινώς μποξ είναι ένα από τα πιο δημοφιλή αγωνίσματα και μαχητικές πολεμικές τέχνες, που στηρίζεται στην ικανότητα των αντιπάλων να αντικρούσουν μόνο με τις γροθιές τους ο ένας τον άλλο και να καταφέρουν, με εύστοχα και γερά κτυπήματα, να βγάλουν εκτός μάχης ο καθένας τον αντίπαλό του. Σε όλα τα είδη αγώνων απαγορεύεται τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη (δηλαδή χαμηλότερα από τος γοφούς), στην πλάτη, στο πίσω μέρος του κεφαλιού ή στον αυχένα. Κατατάσσεται στις πολεμικές τέχνες.

Ο πρώτος γνωστός πρωταθλητής σε παγκόσμια κλίμακα ήταν ο Άγγλος Τζων Μπράουτον κι αυτός είναι που εφάρμοσε τους κανονισμούς του αθλήματος. Μετά, το αγώνισμα μεταφέρθηκε στην Αμερική, όπου και διαδόθηκε πολύ. Με αυτό πιο πολύ ασχολήθηκαν οι μαύροι της χώρας αυτής, που ανάδειξαν κατά καιρούς πολλά αστέρια της πυγμαχίας όπως τον Μοχάμεντ Άλι και τον Μάικ Τάισον.

Βραζιλιάνικο Ζίου Ζίτσου

Η ιστορία του Bραζιλιάνικου Zίου Zίτσου, μπορεί να συνοψιστεί μέσα σε δύο λέξεις: «οικογένεια Γκρέισι». Οι Βραζιλιάνοι αδελφοί Κάρλος και Χέλιο Γκρέισι έγιναν, στις αρχές της δεκαετίας του 1920, μαθητές του Ιάπωνα Μιτσούο Μαέντα, ο οποίος επισκέφθηκε τη χώρα τους για να διδάξει εκεί Τζούντο. Οι αδελφοί Γκρέισι τροποποίησαν τις τεχνικές του Τζούντο, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στις τεχνικές εδάφους και άρχισαν να δίνουν ελεύθερους αγώνες ώστε να εξελίξουν την τέχνη τους περισσότερο. Η σημαντική άνοδος του συστήματος έγινε στη δεκαετία του 1990, όταν ο Χόριον Γκρέισι, γιος του Χέλιο, μετανάστευσε στις Η.Π.Α. και καθιέρωσε τη διοργάνωση Απόλυτο Πρωτάθλημα Πάλης (Ultimate Fighting Championship –U.F.C.) στο οποίο αθλητές από διάφορα στιλ αντιμετώπιζαν ο ένας τον άλλον για την επικράτηση του καλύτερου (αθλητή και στιλ). Εκεί διέπρεψε ο αδελφός του Χόριον, Χόις και τα ΜΜΕ έκαναν το Βραζιλιάνικο Ζίου Ζίτσου γνωστό σε όλον τον κόσμο.Το βασικό χαρακτηριστικό του Βραζιλιάνικου Ζίου Ζίτσου είναι οι εξαιρετικά επιτηδευμένες τεχνικές εδάφους (κλειδώματα, ακινητοποιήσεις, εξαρθρώσεις, πνιγμοί κ.λπ.). Αν και είναι εμφανής η καταγωγή του από το Τζούντο, οι τεχνικές ρίψεων σε αυτό έχουν μειωθεί και το πραγματικό ενδιαφέρον αρχίζει όταν και οι δύο αθλητές βρεθούν στο έδαφος, καθώς εκεί η ποικιλία των τεχνικών είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που θα δει κανείς στο Τζούντο –το πιο προφανές παράδειγμα είναι οι τεχνικές κλειδωμάτων και εξαρθρώσεων στα πόδια. Κατά τα λοιπά, πρόκειται για μια πάλη (η οποία ενίοτε γίνεται και χωρίς τζουντόγκι, στους αγώνες «no-gi»), πράγμα που σημαίνει ότι περιλαμβάνει και το παιχνίδι της ανατροπής του αντιπάλου με διάφορους τρόπους.

Wrestling

Ελληνορωμαϊκή πάλη

Η ελληνορωμαϊκή πάλη ως άθλημα τελούνταν από την αρχαιότητα. Στη σύγχρονη εποχή, συμπεριλήφθηκε το 1896 στους Ολυμπιακούς αγώνες στην Αθήνα αλλά αμφισβητήθηκε έντονα. Από τότε ένα είδος πάλης ονομάστηκε ελληνορωμαϊκή, προς τιμήν των πολιτισμών της αρχαιότητας, του ελληνικού και του ρωμαϊκού. Από το 1906 που η ελληνορωμαϊκή επανήλθε , μέχρι και σήμερα σε όλες τις Ολυμπιάδες οι αθλητές αγωνίζονται στο είδος της ελληνορωμαϊκής πάλης.[1] Τον Φεβρουάριο του 2013, η εκτελεστική επιτροπή της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής ψήφισε την εξάλειψη της ελευθέρας και Ελληνορωμαϊκής πάλης από τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες αρχής γενομένης από το 2020.[2][3] Στην επόμενη σύνοδό της ωστόσο, που πραγματοποιήθηκε στο Μπουένος Άιρες τον Σεπτέμβριο του 2013, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή αποφάσισε τελικά την παραμονή της ελληνορωμαϊκής πάλης στο ολυμπιακό πρόγραμμα μέχρι και το 2024 τουλάχιστον.Ο παλαιστής που αγωνίζεται έχει το ίδιο περίπου σωματικό βάρος με τον αντίπαλο, Ο αγώνας γίνεται πάνω σε κυκλικό δάπεδο (παλαίστρα) και προσπαθεί να τον νικήσει εφαρμόζοντας ορισμένες λαβές. Ο αγώνας διαρκεί 2 γύρους των 3 λεπτών με 30 δεύτερα διάλειμμα μεταξύ των 2 γύρων. Νικητής είναι αυτός που ρίξει τον αντίπαλο με την πλάτη στο έδαφος (πτώση)ή τον καθηλώσει με τους ώμους στο έδαφος. Υπάρχουν και λαβές που απλά δίνουν βαθμούς και όποιος υπερτερεί κερδίζει.

Freestyle wrestling

Freestyle wrestling is a style of amateur wrestling that is practiced throughout the world. Along with Greco-Roman, it is one of the two styles of wrestling contested in the Olympic games. American high school and college wrestling is conducted under different rules and is termed scholastic and collegiate wrestling.

Freestyle wrestling, like collegiate wrestling, has its greatest origins in catch-as-catch-can wrestling and, in both styles, the ultimate goal is to throw and pin your opponent to the mat, which results in an immediate win. Freestyle and collegiate wrestling, unlike Greco-Roman, allow the use of the wrestler's or his opponent's legs in offense and defense. Freestyle wrestling brings together traditional wrestling, judo, and sambo techniques.

According to wrestling's world governing body, United World Wrestling (UWW), freestyle wrestling is one of the four main forms of amateur competitive wrestling that are practiced internationally today. The other main forms of wrestling are Greco-Roman and grappling (also called submission wrestling). The Executive Board of the International Olympic Committee (IOC) recommended dropping wrestling as a sport from the 2020 Olympic Games, but the decision was later reversed by the IOC.